Laurierkers

De laurierkers, een zeer bekende haagplant die ook vaak laurier wordt genoemd (Latijn: Prunus laurocerasus). Laurierkers is een plant met laurierachtige bladeren en kersenachtige vruchten. In tegenstelling tot veel andere steenvruchten zijn de vruchten van de laurier giftig, net als de rest van de plant. Een laurierhaag kan behoorlijk groot worden en wordt daarom veel geplant in grote tuinen.

Laurierkers als haagplant

Deze struik uit het Middellandse-Zee gebied wordt vaak laurier genoemd, maar heet eigenlijk laurierkers of Hollandse laurier. Niet te verwarren dus met de echte laurier (Laurus nobilis). De wetenschappelijke naam is Prunus laurocerasus. De laurierkers is naaste familie van de bekende Japanse sierkers. De bloemen van de laurierkers zijn minder opvallend maar zeker ook heel decoratief. De witte bloempjes zitten in opstaande trossen en geuren heerlijk. Na de bloei rijpen de besjes. Als een struik veel gesnoeid wordt, zoals in het geval van een haag, verschijnen er meestal geen bloemen. Er zijn diverse cultivars van de laurierkers verkrijgbaar.

• Het ras Prunus laurocerasus ‘Rotundifolia’ komt het meest voor en is uitstekend geschikt om een hoge en brede haag van te maken.
• Prunus laurocerasus ‘Caucasica’ heeft spits blad en een opgaande groeiwijze en is daarom geliefd voor een smalle haag.
• Prunus laurocerasus ‘Herbergii’ heeft smal frisgroen blad en groeit mooi slank omhoog, perfect als haagplant.
• Prunus laurocerasus ‘Reynvaanii’ heeft glanzend langwerpig blad en veel witte bloemtrossen. Het is een dichte, opgaande struik en daarom ook heel mooi als haag.

Laurierhagen zijn prachtige, grootse hagen met grote, glanzende bladeren. De witte bloemetjes die in de lente ontluiken worden opgevolgd door rode bessen die op kersen lijken. Deze forse haagplant heeft een krachtig karakter en doorstaat zonder problemen de koudste winters. Verder heeft deze makkelijke plant geen enkele moeite met een standplaats in volle zon of zelfs volledige schaduw. Alleen tuinen aan de kust zijn niet erg geschikt, aangezien de laurierkers niet veel op heeft met harde zeewind. Planten zoals de Japanse broodboom, olijfwilg en griselinia voelen zich daar een stuk meer thuis. Ook drassige grond kun je beter vermijden.